Donderdag 12 juni de spullen in en op de auto geladen en vertrokken naar Gasselternijveen voor een 2-daagse kanotocht op de Hunze. De Hunze is een riviertje dat de laatste tijd weer door hermeandering zijn oorspronkelijke loop terug gekregen heeft. Het riviertje wordt gevoed door kwelwater uit hoger gelegen gebieden in het Hondsruggebied. De rust en natuur die hier weer te bewonderen is, is uniek voor Nederland.
Samen met mijn dochter Yasmin ben ik van start gegaan bij de molen de Juffer in Gasselternijveen. Hier kun je prima met de auto bij de aangelegde kanosteiger komen. Er staat een pittige wind, die we behoorlijk tegen ons hadden. Niet veel later prezen we ons ook wel weer gelukkig met deze wind, want zodra we een beetje in de luwte kwamen te varen, wisten de blinde muggen ons ook snel te vinden.
In de bossen zagen we gelijk al een ijsvogeltje vliegen. Mooi zoals die felle kleuren in de zon opschenen. Helaas te snel doorgevlogen voor een foto.
Even later kwamen we bij de eerste hindernis van de tocht, een stuw in het water. Hier dus overdragen. Eerst nog even wachten op een groepje van vier Canadezen van "In 't Wilde Weg". Kort nog even een praatje gemaakt met de eigenaar van In 't Wilde Weg, welke kanotochten en survivaltochten in het Hunzedal organiseert. Of we ook gaan kamperen? Volgens hem waren er niet zo gek veel leuke plekjes. Nou ja, we zullen wel zien.
Het is prachtig weer en we varen weer in een rustig tempo verder. Een aantal nieuwsgierige koeien komt ons vragen wat we komen doen, maar verder kunnen we ongestoord genieten van het prachtige Hunzedal.
Bij Torenveen wordt de Hunze omgeleid door een stukje bos. Leuk plekje voor een kleine pauze en een korte boswandeling
Blijkbaar zijn er niet veel kanovaarders ons de laatste tijd voorgegaan, want het laatste stukje door de bossen bij Torenveen waren compleet dichtgegroeid met riet.
Vanaf hier volgt een gedeelte met een aantal aangelegde vistrappen, die normaal gesproken goed door te varen zijn met een kano. Helaas heeft de droogte van de laatste tijd er toch voor gezorgd dat de eerste trap die we tegen kwamen gelijk voor problemen zorgt. Vast als een huis op een paar stenen. Er zit niets anders op. Uitstappen en over de spekgladde stenen de wal proberen te bereiken. Leuke bijkomstigheid is dat ik nu wel weet dat mijn waterdichte schoenen ook echt waterdicht zijn. Boot weer lostrekken en verder maar weer.
De volgende vistrappen waren gelukkig wel normaal te bevaren, al zorgden de geluiden van de kano op de stenen toch wel voor spannende momenten.
Ook de familie paard groette ons vriendelijk.
In dit tijdstip van het jaar is de Hunze behoorlijk dichtgegroeid. Lelies, gele lissen en weet ik veel wat voor planten er nog meer zijn. Te veel om op te noemen. Wil je het toch weten? Bij de Juffer is een prima opstapplaats voor een kanotocht.....
Inmiddels loopt het tegen zessen en we bereiken de bossen bij Achterste Landen, Gieterveen. Prima tijdstip om maar eens op zoek te gaan naar een plek om ons kamp op te slaan. Aan de rechterkant eerst maar eens proberen. Mooi beschut plekje tussen de bomen, maar wat is dat, verderop is het zand compleet omgewoeld. Volgens mij is dit stekkie al bezet.
Dan maar in het bosje aan de linkeroever kijken.
Ook hier weer een mooi beschut plekje gevond tussen de bomen. Geen sporen van dieren te bekennen. Hier gaan we dus overnachten.
Voordat we de tent gaan opzetten eerst maar eens zorgen voor de innerlijke mens. Lekker broodje hamburger, aardappelpuree en witte bonen in tomatensaus. Wat een diner. Het bereiden op de houtgasbrander 2.0 gaf in het begin nog wel wat problemen vanwege het niet kunnen vinden van de aanmaakblokjes. Probeer maar eens takjes aan te steken met een aansteker. Toch best wel lastig, maar uiteindelijk toch gelukt.
Na het eten nog even de tent opzetten, potje dammen spelen en genieten van de zonsondergang. Welterusten en tot morgen.
Familie koe van de overkant was van mening dat het om kwart over zes wel weer ochtend is. Goeiemorgen! Had best nog wel even kunnen slapen op die eigenlijk veel te dunne Bundeswehr slaapmatjes. Maar goed, we zijn wakker.
Gelukkig de aanmaakblokjes weer kunnen vinden. Dit scheelt toch behoorlijk bij het eten maken. Nu kunnen we gewoon de houtpellets gebruiken als brandstof. Geen gedoe met houtjes toevoegen. Gewoon een lading pellets erin en dat is voldoende voor de pannenkoeken, het water voor de koffie en een beetje water voor de afwas. Prima ontbijt zo in het bos.
De campsite weer opgeruimd volgens het Leave no Trace principe en weer de kano beladen voor het vervolg van de tocht.
In het begin was het nog een beetje frisjes, maar al gauw kwam het zonnetje erbij en kon het jasje weer uit.
Met een behoorlijk bochtige loop vervolgen we onze tocht op de Hunze.
Bij Elzemaat, Eexterveen komen we bij een oud gemaalsgebouw. Hier is een kanosteiger aangelegd en het niet meer in gebruik zijnde gemaalsgebouw is omgebouwd tot uitkijktoren. Mooie gelegenheid om een pauze te nemen en de omgeving met de verrekijker te verkennen.
Na deze uitkijkpauze varen we weer verder. Onderweg zien we behoorlijk veel roofvogels boven de bossen zweven. De vele reigers die langs de wal staan, zijn niet van ons bezoek gediend en vliegen snel weg. Onder de brug van de oude dijk bij Eexterveen door brengt ons bij een volgende kanosteiger. Het is inmiddels rond het middaguur en we hadden nog twee hamburgers in het vat. Lunchtime!
Vanaf hier wordt de Hunze behoorlijk breder en minder meanderend. Ook door de straffe tegenwind besluiten we dat het bij de parkeerplaats aanlegplaats de Hunze tijd wordt om de taxi een lokatie appje te sturen. Na een klein uurtje in de zon een beetje hout gesneden te hebben is onze taxi gearriveerd.
Mooi eindpunt van een mooie tocht. Een eindpunt die een volgende keer weleens het beginpunt kan zijn, want de Hunze heeft nog veel meer moois te bieden......
Weer veel geleerd deze keer. Het varen gaat steeds soepeler, minder spullen mee gaat ook beter. De houtgasbrander 2.0 werkt ook goed maar misschien in een klein gasbrandertje ook wel makkelijker. Pannensetje is in ieder geval aan vervanging toe, net zoals de slaapmatjes.
Ach zo blijft er iedere keer wel iets.